Belle RIP

Lieve kleine Belle, je was zoveel meer dan een zielig verwaarloosd hondje. Je was een vechtertje. Een voorbeeld, zelfs voor veel mensen. Je had een vreselijk leven gehad en was doodziek toen Irene zich over je ontfermde. Ze nam je op in haar familie en al snel kreeg je een speciaal plekje in haar hart. Je kreeg een eigen Facebook pagina en vaak mochten we een kijkje nemen in jouw nieuwe leven bij Irene en haar familie.  Toen moest je je laatste oogje missen en werd je blind, maar Irene nam je overal mee naar toe en liet je “voelen” dat je ook zonder ogen kunt “zien”. We zagen je opleven en genieten en soms dacht ik: hee … het is net of Belle lacht. Met dat koppie van je veroverde je bijna de hele wereld en liet je ons zien dat je heel gelukkig was. De liefde spatte als het ware van de foto’s en we dachten, dat het altijd zo zou blijven. Maar ondertussen was je al oud Belle en werd je ook nog ziek. Zo’n vreselijk rot ziekte, waar ook mensen vaak niet van kunnen winnen, hoe hard je ook vecht. We hebben lang van jou mogen genieten meisje, maar op een dag was je laatste beetje op en mocht je lekker slapen. Nu heb je rust Belle en moet Irene verder zonder jou. Dat wordt een hele dobber maar iedere dag zal het beter gaan! Gellukkig heeft ze nog meer lievelingen en stuk voor stuk krijgen ze allemaal net zo’n fijn leven als jij hebt gehad. Irene was jouw hemel op aarde.  Jij was haar (en onze) kleine mooie lieveling. Little Belle! Rust zacht